‌ اين رفتار شما به چند دليل درست نيست:

1- تلفي او اين خواهد بود كه هنوز كودكش مي‌پنداريد؛ در حالي كه بزرگ شده و استقلال طلب است.

2- همسالان، داوري خوبي دربارة‌ او نخواهند داشت و با تعبيرهايي چون «بچه ننه»، «لوس» و ... او را مي‌آزارند.

3- برداشت آشنايان و همسايگان اين خواهد بود كه به دخترتان اعتماد نداريد و او از اين مسأله رنج مي‌برد. اجازه دهيد فرزندتان خود به مدرسه برود تا حس استقلال او تقويت شود. او در سني است كه از همراهي با همسالان لذت مي‌برد و روحية اجتماعي‌اش تقويت مي‌شود. وابستگي به شما مطلوب نيست. اگر به هر دليلي محبور هستيد با او همراه باشيد، دويست متر مانده به منزل از وي جدا شويد.

اگر نگران مسائل اخلاقي هستيد، با برخورد خوب و توجه به خواسته‌هاي منطقي‌اش و اظهار اعتماد پيشتوانة فرهنگي ايجاد كنيد. هنگام رفتن به مدرسه از تذكرهاي مستقيم اخلاقي (به نامحرم نگاه نكني؛ ححابت را حفظ كني،  عفت داشته باشي؛ به بيراهه نروي و ...) بپرهيزيد و از تذكرهاي غير مستقيم (دختر من آن قدر خوب و فهميده است كه شأن خود و خانواده‌اش را رعايت مي كند) استفاده كنيد.

اگر نگران خطرها هستيد، به خدا توكل كنيد؛ خود را به اقيانوس بيكران الاهي بسپاريد و به حفاظت خداي بزرك و مهربان معتقد باشيد.

گر نگه‌دار من آن است كه من مي‌دانم         شيشه را در بغل سنگ نگه مي‌دارد

شب تاريك و ره باريك و من مست         و گرنه صد قدح، نفتاده بشكست