انسان مؤمن بايد براي جلب رضايت پروردگار به چند نكته توجه نمايد:
الف) در هر كار ابتدا با خود بيانديشد عملي كه مي خواهد انجام بدهد محبوب خداوند است يا نه؟ اگر آن رامورد رضايت خداوند يافت انجام دهد هر چند بر خلاف خواسته نفس خود باشد و اگر آن را مغضوب پروردگار يافت ترك نمايد هرچند مطابق ميل او باشد.
ب ) پس از آنكه عمل صحيح و مرضي خداوند را برگزيد همواره بكوشد آن را كاملاً خالص و صرفاً براي رضاي او بجاآورد و ريا و خودنمايي كه عمل را به آتش مي كشد در آن راه ندهد.
ج ) پس از انجام عمل صالح همواره مواظبت كند كه عجب و خودپسندي يا تكبر و خود بزرگ بيني در او راه نيابد واين مراقبت را تا آخر عمر تداوم بخشد. زيرا هر اندازه شخص خود را بزرگ بيند نزد خداوند خوارتر است و هر اندازه خود را ذليل و خاضع تر بيند نزد او عزيزتر و گرامي تر است.