مطلبي كه فرموده ايد صحيح است و متاسفانه چنين افرادي در جامعه وجود دارند ، البته اين مطلب فقط مخصوص زمان حاضر نيست بلكه از ابتداي اسلام اين مشكل بوده است كه بعضي در لباس اسلام و به اسم اسلام به كارهاي ناشايستي دست مي زنند كه هم آبروي خودشان را مي برند و هم ديد مردم نسبت اسلام بد ميشود .البته اين را هم بايد متذكرشدكه خداوند متعال در قرآن كريم و روايات الگوهاي ما را مشخص كرده اند و به انسانها سفارش شده است كه در زندگي از آنها كمك بگيرند ، علاوه بر آن ما به خاطر آن افرادي كه در سوال متذكر شده ايد مسلمان نشده ايم و عباداتمان به خاطر آنها انجام نمي شود كه حالا به خاطر كوتاهي كردن بعضي از آنها در بعضي از مسائل باعث سردي ما از اسلام ودين  شود .

 داشتن الگو براى طى مسير صحيح در زندگى ضرورتى حياتى است. از همين‏رو پيامبر اكرم(ص) فرمودند:"من دوچيز گران‏بها و گران‏سنگ در بين شما مى‏گذارم - كتاب خدا  و عترت خود - كتاب به عنوان جامع احكام نظرى و عترت به عنوان مظهر و الگوى عملى.

    بنابراين نبايستى ما از يك فيلم و يا كتاب و حتى شخصيت الگوى كامل خود را بگيريم، بلكه بايد با شناخت معصومين(ع) الگوى عملى خود را از آنان بگيريم تا از تحيّر و سرگردانى رهايى يابيم. گرچه در عرصه تبليغات بايستى با عرضه الگوهاى معقول و ارزشمند نسل جوان را به سوى آنها سوق داد.

از طرفي هم قبول داريم كه جوانان و نو جوانان در ادامه ي راه خود در دين اسلام و رسيدن به هدف نهايي در آفرينش كه رسيدن به كمال است به الگوهايي نياز دارند كه آنها را در اين روش كمك كرده و راه درست را به آنان  نشان دهد تا بهتر و سريعتر بتوانند در اين راه قدم بردارند ، ولي بايد توجه بسيار زيادي داشت كه چه كسي را براي راهنمايي و الگو پذيري خود انتخاب بايد نمود.

 در روان شناسي به اين مسأله توجه شده كه انسان احتياج به الگوي رفتار و نمونه عمل دارد و اين مطلب به تجربه نيز ثابت شده است و مي بينيم كه در كارها هر انساني به دنبال الگو مي گردد و در پي شخصيت برجسته اي است كه به او دل بندد و ارادت بورزد. در بين بچه ها و جوانان معمول است كه اگر امتيازاتي در فردي ببينند و به او علاقمند شوند در همه كارها و حتي نوع و شكل لباس و آرايش از او تقليد مي كنند. وجود الگوهاي رفتار و شخصيت هاي نمونه و مربي نقش بسيار مهمي در سازندگي انسان ها دارد.

قرآن كريم مي فرمايد: «لقد كان لكم في رسول الله اسوه حسنه لمن كان يرجوا الله واليوم الاخر و ذكرالله كثيرا؛براي شما در زندگي و عملكرد پيامبر(ص) سرمشق نيكويي بود براي آنها كه اميد به رحمت خدا و روز رستاخيز دارند و خدا را بسيار ياد مي كنند» (احزاب، آيه 21).

روحيات عالي، استقامت و شكيبايي پيامبر، هوشياري و درايت و اخلاص و توجه به خدا و تسلط او بر حوادث و زانو نزدن در برابر سختي ها و مشكلات هر كدام مي تواند الگو و سرمشقي براي همه مسلمين باشد.

به دليل اسوه و الگو بودن پيامبران و رهبران الهي براي امت ها و به دليل اين كه مهمترين و مؤثرترين بخش تبليغ و دعوت انبيا(ع) دعوت عملي آنهاست. دانشمندان اسلام معصوم بودن را شرط قطعي مقام نبوت دانسته اند، چون كسي كه مي خواهد الگو و مقتداي انسان ها باشد بايد از هرگونه خطا و گناه و حتي انديشه آن مصون و محفوظ باشد و حتي از نسيان و سهو نيز بر كنار باشد، چون فردي گنه كار و در معرض لغزش و سهو و خطا چگونه مي تواند الگو و اسوه ديگران باشد و مردم به راحتي به او سر بسپرند و به او دل ببندند و عمل و رفتار او را الگوي خود قرار دهند؟

اهل بيت به تصريح قرآن كريم داراي مقام عصمت بوده و از هرگونه آلودگي پاك و پيراسته مي باشند: «انما يريدالله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا ؛ خداوند فقط مي خواهد پليدي و گناه را از شما اهل بيت دور كند و كاملا شما را پاك سازد» (احزاب، آيه 33).

امامان معصوم و نيز حضرت زهرا(س) تمام شرايط الگو بودن و مقتدا بودن را دارا مي باشند و عقل حكم مي كند انسان دنباله رو كساني باشد كه به گواهي تاريخ و اعتراف دوست و دشمن گوي سبقت را در ميدان كمالات و فضايل و خوبي از همه ربوده اند و همه خوبان و پاكان و صاحبان كمال ريزه خوار سفره خصال نيكوي آنها مي باشند. راهبراني كه با علم خداداد و لدني كاملا با پيچ و خم راه سعادت آشنايند و خود اين راه را تا آخر پيموده اند و با علم و قدرت الهي، توانايي دستگيري و راهنمايي رهروان اين راه را دارند.

در الگوگيري، حضور يا عدم حضور افراد چندان مهم نيست ; بلكه چه بسا كساني كه در گذشته اي دور زندگي مي كردند, بهتر از بسياري از مصاحبان بتوانند الگو واقع شوند; ليكن براي اين كار بايد از طريق بررسي تاريخ زندگي درس هاي لازم را فرا گرفت . گذشت چهارده قرن هم چيزي را عوض نمي كند; زيرا محور اصلي در الگوگيري اصول كلي تربيتي و ارزش هاي اخلاقي است كه با مرور زمان پوسيده و كهنه نمي شود.

 زندگي ائمه(ع) براي ما الگو است و پذيرش اين مطلب و بيان اين سخن گزاف و بيهوده نيست و لذا هم گوشه گوشه زندگي آنها براي ما روشن است و بيان شده و هم مي توان همچنان از آنها الگو گرفت و پيروي نمود. و براي رسيدن به آن مي توان كتب مشتمل بر معارف دين را كه بسيار فراوان است مورد مطالعه قرار داد. نماز شب حضرت زهرا(س)، ساده زيستي آن حضرت، برخورد وي با نامحرم , پيروي كامل از فرامين دين، بها دادن به ارزشهاي انساني و معنوي در برابر معيارهاي دنيوي و مادي و از خودگذشتگي و خود را فراموش كردن و هزار نكته ديگر كه تنها يك دستورالعمل نيست بلكه بنيان رفتار فاطمي است براي هميشه مي تواند سرمشق زندگي باشد.

 سخنان ائمه(ع) در مورد كيفيت و شكل زندگي [نه سخنان معرفتي و تحليلي آنها] براي هر انساني قابل فهم و راهگشاست، كافي است به كتاب هايي كه در مورد زندگاني ائمه(ع) نوشته شده مراجعه كنيد و يا از كلمات گهربار آنها فيض ببريد تا زندگي شما رنگ ديني و الهي بگيرد. به هرحال در اين مورد مي توانيد به كتاب هاي سيري در سيره ائمه(ع) تعليم و تربيت، انسان كامل و سيري در سيره نبوي , نوشته شهيد مطهري , مراجعه و از آنها بهره مند شويد همين طور مطالعه كتب معتبر زندگاني ائمه هدي (ع) به خصوص كتابهاي جناب آقاي شهيدي و آقاي آيتي و آقاي سيدمهدي شمس الدين و يا كتب روائي كه سخنان ائمه را جمع آوري نموده مانند كتاب فرهنگ سخنان حضرت زهرا(س) و يا نهج البلاغه، نهج الفصاحه، اصول كافي و تحف العقول استفاده كنيد. شما با ترجمه اين كتب مي توانيد خود از آن بهره برده و برنامه زندگاني خود را تنظيم كنيد. پرواضح است كه هر چه بيشتر به حق عمل كنيد راه آگاهي جديدتري به روي شما گشوده خواهد شد و به معرفت علمي و عملي شما افزوده مي گردد.

نكته اي كه در اينجا مهم و اساسي است اين است كه هر چند كامل بودن و بي عيب و نقص و كاستي بودن الگو در تربيت و رهبري انسان ها بسيار مؤثر است چون انسان به راحتي به آنها سر مي سپرد و از آنها اطاعت مي كند ولي وجود زمينه ها و بسترهاي مناسب در فرد الگو گيرنده نيز داراي اهميت ويژه اي است بنابراين بايد خود انسان با سعي و تلاش و مجاهده و با پيروي از حجت و پيامبر و واعظ دروني اش يعني عقل اين زمينه را فراهم سازد تا سخنان و رفتار حجت بيروني و خارجي يعني پيامبران و امامان و بزرگان اهل كمال و معرفت در او تأثيرگذار باشند وگرنه در خود زمان پيامبر و امامان(ع) كم نبوده اند كساني كه دايما با آنها در تماس بوده اند و با آنها انس و معاشرت داشته اند ولي سرسخت ترين دشمنان آنها به شمار مي آمدند و بالاترين مخالفت ها و عنادها را با حق و حقيقت داشته اند. پس الگو داشتن لازم ولي غير كافي است.

به عبارت ديگر بايد هم فاعل (يعني الگو) در فاعليتش كامل باشد و هم قابل (يعني الگو قرار دهنده) در قابليتش كامل باشد تا الگو سازي مفيد و نتيجه بخش باشد و چون الگوهاي رفتاري ما يعني اولياي الهي در فاعليت و تأثيرگذاري كامل و بي نقص مي باشند، اين ما هستيم كه بايد قابليت پذيرش در خود ايجاد كنيم تا بتوانيم خود را در معرض وزش نسيم رحمت و هدايت آنها قرار دهيم و غنچه وجود خود را شكوفا سازيم: