احساس مسؤوليت و روحيه فداكاري افرادي كه اقدام به ازدواج با چنين افرادي مي كنند  شايان تقدير و ستايش است. افزون بر آن، خدمت به يك معلول يا جانباز درپيشگاه الهي پاداشي بزرگ و اجري جزيل دارد. ولي بايد توجه داشت ازدواج با يك جانباز شرايطي را مي‏طلبد كه فقدان هر يك از آنها، پس از چند صباحي، زندگي را به شكست و تلخكامي دائمي يا جدايي رهنمون مي‏شود:

 1- شناخت و آگاهي نسبت به ويژگيهاي جسمي، روحي و مالي آنها و نيازهاي عاطفي و مراقبتي با سطوح مختلف  معلوليت وجانبازي.

 2-انگيزه صحيح. در اين دو بعد دو مسأله رابايد در نظر داشت:

الف) داوطلب ازدواج بايد دور از انگيزه‏هاي مادي و كاملا خواستار خدمت به اين افراد باشد.

ب) محرك داوطلب نبايد عاطفه صرف باشد. زيرا تأثير و انگيزش آن پس از چند ماهي زندگي كردن، كاسته مي‏شود و از طرف ديگر نيازهاي روحي، جنسي و... كه قبلا به آنها اهميت نمي‏داد در خودش بروز مي‏كند و خود را در زندگي ناكام مي‏بيند. از اين رو درايت و تعقل را بايد باعاطفه بياميزد و حساب شده انتخاب كند    

بايد اين واقعيت را بپذيرد كه شخص معلول شرايط خاص خود را دارد و بايد قبلاً آمادگي زندگي با ايشان را داشته باشد و محدوديت ها را در نظر بگيرد و تنها بر اساس احساسات و ترحم تصميم گيري ننمايد . آنها حتي در امور كوچك خود نز ممكن است به كمك احتياج داشته باشند و ....لذا همه جوانب قضيه را بايد مد نظر قرار دهد و تصميم گيري كند.

. با توجه به مسائل فوق توصيه مي‏گردد:

ازدواج با جانبازان مبتلا به بيماري‏هاي عصبي و رواني و يا قطع نخاعي‏ها براي دختران مناسب نيست. زيرا تجربه و آمارهاي موجود نشان مي‏دهد كه ازدواج آنان با زنان بيوه به دلايلي مفيدتر بوده است.

ازدواج با جانبازاني كه از درصد جانبازي بالايي برخوردار نبوده و داراي مشكلات رواني و جنسي و عقيم بودن، نباشند امري پسنديده است و تا حدودي حق جانبازان عزيز و گرانقدر انقلاب را تأمين مي‏كند. البته در اين صورت نيز مناسب است چند نكته را مورد توجه قراردهيد:

در انتخاب شخص تنها به مساله جانبازي فكر نكنيد، بلكه مسائل اخلاقي، رفتاري و فرهنگ خانوادگي طرف و تناسب آن با روحيات خود را بسنجيد.

بهتر است دوران نامزدي يا عقد را كمي طولاني‏كنيد تا كاملا يكديگر را بشناسيد و در صورتي كه تفاهم كامل داشتيد، زندگي مشترك را آغاز كنيد.