تبلیغات
اخبار
بازدید طلاب مؤسسه مجتهده امین از زندان زنان اصفهان
موانع و راهکارهای مأموریت های علمی-تبلیغی طلاب خواهر در کرسی آزاداندیشی حوزه علمیه اصفهان بررسی شد
متفرقه
پنجشنبه 15 ارديبهشت 1390 من انساني هستم كه تقريباً مذهبي ام اما در عين حال به سي دي هاي خوانندگان زن و آهنگهاي غير مجاز نيزگوش مي دهم. و با شادي هاي حرام خود را سرگرم مي كنم حال چگونه شادي هاي خود را از راه حلال تأمين كنم تا ديگر به اينگونه شادي هاي حرام دست نزنم؟

پرسشگرگرامي انسان موجودى است كه از دو بعد، جسم و روح، پديد آمده است و هر كدام نيازها و  آسيب‏هاى خاص خودش را دارد. همان گونه كه بدن انسان به انواع غذاها احتياج دارد، روح آدمى نيز به شادابى و تفريحات سالم  نيازمند است. بنابر اين غذاى روحى و روانى، همواره در كنار غذاى جسم مطرح بوده است.

در آموزه هاي اسلامي نيز نه تنها شاد بودن پسنديده است و در روايات آمده است مؤمن همواره با چهره بشاش و گشاده و نه اخم و ناراحت و غمبار با ديگران مواجه مي شود، بلكه شاد كردن ديگران يكي از مستحبات و مورد توصيه اسلام است چنانكه «ادخال السرور في قلوب المؤمنين» سفارش شده است. اما هدف، گستره و كيفيت تنظيم رفتاري در اين خصوص محل بحث و تأمل است.

  ضرورت شادى و شادمانى: همه‏ى انديشمندان (بلكه همه‏ى انسان‏ها) به اين نتيجه رسيده‏اند كه شادى‏ها و تفريحات سالم براى  تقويت روح آدمى، از ضروريات زندگى است و زندگى بدون استراحت و نشاط، ايجاد استرس و عصبانيت مزمن، گرفتگى دائمى،  بداخلاقى و كاهش شوق نسبت به زندگى كرده و موجب افسردگى و ناراحتى مى‏شود. چاره چيست؟ بنابر اين، به نظر مى‏رسد،  خنديدن و خندان، شادى كردن و شادى آفريدن، دلشاد و مسرور بودن، بشّاش و خنده رو بودن و لبخند بر لب داشتن، همه اين‏ها به  عنوان يك «ضرورت» در زندگى انسان نقش تعيين كننده دارد.

  از چند منظر مى‏توان به مسأله شادى و شادمانى نگاه كرد:

  1ـ تعريف شادى و شادمانى: نشاطى كه تحت تأثير عوامل مختلف به انسان عارض مى‏شود كه در آن حالت، روح  انسان به درجه رضايت و گشايش مى‏رسد.

  2ـ موجبات فرح و شادمانى: عوامل شادى آفرين و مسرّت‏بخش در زندگى انسان‏ها از فراوانى و تنوع بالايى برخوردارند. اعم از  سوژه‏هاى تصويرى و ديدارى، صوتى و شنيدارى، از قبيل موسيقى، رقص و فيلم‏هاى گوناگون و همچنين انواع خوردنى‏ها و  نوشيدنى‏هاى الكلى و غيرالكلى و اعتياد به انواع مواد مخدّر.

  و در مقابل، انواع صداها و تصاوير، مأكولات و مشروبات، ارتباطات و تفريحات مجاز مشروع نيز قابل تصور است.   بنابر اين، اين طور نيست كه راه رسيدن به شادى و نشاط، منحصر در موسيقى، رقص، اعتياد و... باشد.

  3ـ برآيند و نتيجه‏ى سرور و شادى: به طور كلّى دسته بندى‏هايى كه پيرامون عوامل و موجبات شادى‏آفرين، به چشم مى‏خورد،  عمدتاً مربوط به برآيند شادى‏هاست و اين كه آيا آن شادى‏ها، سكّوى پرش انسان به سوى رشد و توسعه و كمال عقلى و انسانى  است و يا به عكس، عقل انسان را تحت تأثير قرار داده و يا احياناً به تعطيلى مى‏كشاند. به عبارت ديگر، آيا آن لذّت‏ها محدود،  مقطعى و زودگذر است و يا اين كه به عكس، از لذت‏هاى جاودانه و پرنقش است.

  البته، اين دسته بندى‏ها در جهان‏بينى‏ها و ايدئولوژى‏هاى مختلف، قابل توجيه و تفسير است.

نگاه به شادى و عوامل آن را در دو تفكر برسي مي كنيم.

  الف) گروهى اعتقاد دارند كه شادمانى و نشاط، مطلق بوده و هيچ حد و مرزى را نمى‏شناسد. با هر وسيله‏اى، با هر ابزار و  شيوه‏اى، مى‏توان به شكار شادى و شادمانى رفت. و هر كارى مجاز است، هر نوع ترانه و رقصى رواست. هر گونه گفتن و خنديدن و  خندان درست است. اين گروه معتقد به «اصالة اللّذة» بوده و هر لذت و هر شادى را با هر عاملى تجويز مى‏كند.

  از اين رو، برخى افراد به انواع مسكرات، انواع مواد مخدر و اعتيادآور، انواع رقص‏ها و موسيقى‏ها و انواع قصه‏ها و  قصه‏پردازى‏ها، روى مى‏آورند و در نتيجه به انواع آفات روانى دچار مى‏گردند و كار به جايى مى‏رسد كه با چنين لذت‏هايى اقناع  نمى‏شوند و آن گاه در تداوم لذت‏جويى‏هاى بى‏حد و مرز به فساد و فحشاء، به اتبذال و مسخ ارزش‏هاى انسانى و  فطرى، دگرآزارى، خودآزارى و خودكشى گرفتار مى‏شوند، كه بسيارى از بزهكارى‏ها و جرائم به شادى‏هاى بى‏حد و مرز باز  مى‏گردد.

  ب) گروهى ديگر، شادى‏ها و تفريحات را قانونمند مى‏دانند و در مرز «بايدها» و حلال تفسير مى‏كنند، هر نوع شادى و تفريحى را  مجاز نمى‏شمارند و در يك كلمه «تفريحات سالم» را باور دارند، تا از اين طريق مرز حرمت و آبروى خود و ديگران محفوظ بماند، تا  شادى و خنده و تفريحات ما به ديگران صدمه‏اى وارد نسازد.

  به نظر اين گروه، خنده و شادى و لذت، خوب است، اما نه با هر شيوه اي. شادمانى خوب است نه با زير پا گذاشتن  قوانين و مقررات اجتماعى،عرفي و الهى.

  از ديد اين گروه، همان گونه كه اگر «آزادى»، قانونمند و هدفدار نباشد مى‏تواند جامعه را به هرج و مرج بكشاند، شادى‏ها و تفريحات  نيز اين گونه‏اند.

  از آن چه گفته شد به خوبى آشكار مى‏شود ما دو نوع لذت و شادى داريم: 1. لذت پايدار 2. لذت ناپايدار.

  از مهم‏ترين ويژگى‏هاى لذت‏هاى ناپايدار آن است كه همراه با هيجانات ناهنجار است و پس از فروكش كردن خنده‏هاى بلند و  خلوت با خود، احساس نگرانى و ناكامى رو به سوى آنان مى‏آورد. از اين نوع شادى‏ها به «لذت كاذب» ياد مى‏شود.

  به هر حال، بايد ارزيابى كرد كه كدام نوع از شادى ضرورت دارد؟ كدام تفريح سالم و كدام ناسالم است؟ كدام خنده روا و كدام  نارواست؟ كدام لذت مشروع و كدامين نامشروع است؟ و بالاخره كدام يك از انواع شادى‏ها و تفريحات اسلامى است، كدام يك  غيراسلامى؟ بنابر اين بايد شادى‏ها و تفريحات را چونان مفهوم «آزادى» قانونمند كرد و در چارچوب احكام الهى قرار داد.در دين مبين اسلام براي پاسخ گوئي به نياز فطري شادي وتفريح را هكارهاي فراواني توصيه شده است كه بعضي از آنها عبارت از مسافرت رفتن ،نگاه به آب نمودن ،نگاه به سبزه نمودن ،رفت وآمد با برادران ديني ،مزاح وشوخي نمودن به اندازه وبارعايت شرايط آن ،شستن سر با خطمي ،خوردن عسل و00000مي باشند براي آشنائي بيشتر در رابطه با نقش وجايگاه شادي در اسلام مي توانيد به كتاب  موسيقي وتفريح در اسلام اثر شهيد بهشتي مراجعه نمائيد.

 
امتیاز دهی
 
 



تعداد بازديد اين صفحه: 2979
خانه | بازگشت | حريم خصوصي كاربران |
Guest (PortalGuest)

دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم (شعبه اصفهان)
مجری سایت : شرکت سیگما