در اينجا بد نيست درباره علل و انگيزه سوالات كودك نيز مطلبي را عرضه بداريم تا والدين و مربيان محترم در مورد همه سؤالات كودكان يك گونه تلقي و برداشت نداشته باشند. پرسش كوكان در هر زمينه‌اي ممكن است بيكي از دلايل و علل زير باشد.
1- كنجكاوي و تجسس: كنجكاوي كودكان امر فطري و ذاتي است منشأ و مبناي آن در حيوانات هم وجود دارد ولي بصورتي محدود و ناپخته است. در انسان دامنه آن وسيع و در بر گيرنده همه مسائل و زواياي حيات مي‌شود.
كودك ميخواهد بداند اشاء چه خواصي دارند؟ از كجا مي‌آيند؟ به چه كاري مي‌خورند؟ اگر فلان عمل صورت گيرد چه نتايج و آثاري از خود برجاي ميگذارد؟ چرا پدر و مادر در خانه فلان حركت را انجام داده‌اند؟ چرا پدر و در اطاق چنين وچنان كرد؟ ... اين كنجكاوي‌ها راهنماي كودك به سوي معرفت و كسب اطلاعات لازم جهت زندگي است. براين اساس اگر او سؤالي از شما داشت اين احتمال را هم بدهيد كه ناشي از كنجكاوي براي كسب معرفت باشد.
2- يقين از آموخته‌ها: طفل در مواردي چيزي را مي‌آموزد و يا براساس درك و بينش خود امري را تجربه مي‌كند و ميخواهد بداند آنچه آموخته درست است يا خير؟ آنچه را كه انجام داده امري رواست يا ناروا؟ و يا مطلبي را كه شنيده درست شنيده و يا نه؟ برداشت او از يك امر به صواب بوده است يا به خطا؟
بدين نظر و براي كسب يقين درباره مكتسبات و مسائل خود آن را از والدين خوديش مي پرسد كه بديهي است پدر و مادر با جواب درست بايد در ايجاد و كسب چنين يقيني كودك خود را مدد دهند، به او تفهيم كنند آنچه در ذهن داشته درست است يا نادرست؟ ناقص است يا كامل؟ و ...
3- جلب توجه: در مواردي سوالات كودكان براي جلب توجه ديگران است پدر يا مادري را در نظر آوريد كه بصورتي جدي سرگرم كار و تلاش خويش و احياناً مذاكره و صحبت با ديگران‌اند. چنان در برنامه خود فرو رفته و سرگرم‌اند كه طفل احساس تنهائي وغربت مي‌كند.
كودك در چنين موارد براي نجات از تنگا و تنهائي خود سعي دارد توجه پدر يا مادر را بسوي خويش جلب كند و بدين خاطر شروع به پرسش مينمايد. زماني هم كودكي از پدر و مادر سؤال مي‌كند بدان خاطر كه قبلاً پرسشي را مطرح كرده و جداً مورد تشويق قرار گرفته بود و اينكه براي تمجيد آن خاطره و تشويق ميكوشد پرسشي جديدي را اگر چه بي درد سر باشد مطرح نمايد و در اين جا ملاحظه مي‌كنيد كه نفس دانستن براي او مطرح نيست بلكه جا انداختن خود مورد نياز است.
4- هوس و بيكاري: در مواردي هم هيچيك از موارد فوق مطرح نيست.
طفل تنها به خاطر هوس و هم بدان علت كه سرگرمي و كاري باوي ندارد از طريق سؤال وقت گذراني مي‌كند. پرسش هائي را مطرح مينمايد كه بي عمق و بي ريشه‌اند و هيچگونه اصراري به درك فهم پاسخ آن ندارند. همانقدر كه پدر يا مادرش چيزي مي‌گويند و حرفي مي‌زنند برايش قانع كننده است.
نشانه چنين سؤالاتي اين است كه اگر شما برايش زمينه قصه گوئي، بازي يا تفريحي در آن لحظه فراهم كنيد هرگز حاضر به شنيدن پاسخ شما نخواهد شد و تغيير هدف مي‌دهد و اصرار مي‌كند برايش قصه بگوئيد و نيز نشانه ديگر اين است كه اين سؤالات از نظم و انسجامي برخوردار نيستند نوع آن از نوع از اين شاخ به آن شاخ پريدن است.