اگرمنظور از فكر كردن به گناه گذشته ندامت وپشيماني از گناهان گذشته باشد اشكالي ندارد ولي اگر اين فكر كردن بر اساس ندامت نباشد بلكه به قصد ياد آوري لذت گناه باشد اين گونه افكارگناه است وباعث سقوط انسان وغوطه ور شدن در منجلاب گناهان مي گردد . در هر حال مشغول شدن ذهن آدمى به اين گونه افكار بىضرر نمىباشد و تا حد امكان بايد از اين مشغوليت جلوگيرى كنيد وگرنه موجب تشويش خاطر و اضطراب و ناآرامى روحى مىگردد. راه مبارزه با آن هم عبارت است از: 1- عدم شركت در جلسات گناه، 2- عدم ريزبينى و دقت فراوان در اطراف خود، در صورت لزوم بودن در چنين مكانهايى، 3- مشغول نمودن ذهن خود به وسيله ذكر و صلوات، 4- ايجاد رابطه صميمى با خداوند، 5- معاشرت و رفاقت با دوستان صالح و عطوف، 6- اشتغال به فعاليتهاى اجتماعى و فرهنگى به طورى كه وقت بىكارى براى انسان باقى نماند.