چنانچه نمونه اي از يك هماهنگي بر پايه روابط صحيح را در نظر گيريم. بايد محورهاي زير مورد توجه واقع شود:
- هر يك از اعضاي خانواده موقعيت و جايگاه مطلوب خود را داراست و از محبت و تامين عاطفي كافي برخوردار است به گونه اي كه محبت به يكي از اعضا، جايگزين محبت به ديگري نمي شود به عنوان مثال، توليد فرزند جديد و ورود او به صحنه خانواده موجب به هم ريختن روابط عاطفي زن و شوهر نخواهد گرديد.
- همسران جوان، پس از ازدواج قصد برتري، رقابت، سلطه و قدرت نهايي بر يكديگر را ندارند و از مشي دوستانه و همياري پيروي مي نمايند.
- هميشه يك نسخه شفابخش قبلي وجود ندارد كه در هماهنگي از دست رفته تاثير بخشد و تعادل زندگي را برقرار نمايد. اطمينان نكردن و بيش از حد به يك روش متكي نشدن، امكانتجديد نظر در پاره اي از شيوه ها را فراهم مي نمايد. بهره مندي از روشهاي نوين، احتمالاً موجد هماهنگي بيشتر خواهد شد.
- پدر و مادر، در برخورد با سليقه ها و ديدگاههاي مختلف در مورد تربيت فرزندان، با نمونه‌هايي از اختلاف نظرها مواجه مي شوند. درايت و تدبير آنها از يك سوي و ظرفيت رواني از سوي ديگر ايجاب مي نمايد كه پاي فرزندانشان را به معركه مشكلات متقابل باز نكنند و موقعيت مناسب را براي طرح مشكلات در نظر گيرند. يادآوري مي شود كه قصد ما اين نيست بگوييم، مشكلات مطرح نشود بلكه مهم نحوه مطرح نمودن آنها است. به عبارت ديگر موفقيت در طرح مسايل در گروه رعايت دو عامل بسيار مهم است:
اين دو عامل بسيار مهم عبارتند از:
1- انتخاب بهترين زبان
2- انتخاب بهترين زمان
زبان ارتباطي ما با همسر، چگونه است؟ آيا با لحني دوستانه، مشفقانه و خيرخواهانه به صحبت مي‌پردازيم و يا اينكه كلام تند و تحريك آميزي را در اين ارتباط به كار مي گيريم؟ آيا به اندازه‌اي كه از نيت خيرخواهانه برخورداريم عملكرد و بيان ما چنين موضوعي را تاييد مي‌نمايد؟
در احوال بزرگان دين و پيشوايان معصومين (ع) آمده است كه آنها هرگز با زبان خود به كسي جفا ننمودند، پاره اي از اوقات به قصد اصلاح رفتار همسر، با او ارتباط كلامي برقرار مي كنيم ولي چون شيوه بيان خوبي نداريم، همه تلاشها عقيم مي ماند. همسران بايد توجه داشته باشند كه برخورداري از قصد خيرخواهانه در زندگي مشترك لازم است ولي كافي نيست. چنانچه قصد خيرخواهي با كلام متين، ملايم و منطقي پيوند يافت، ما به مقصود خويش رسيده ايم. از اينروي توصيه اين مطلب را ضروري مي بينيم كه به زوجين توجه دهيم، سعي كنند در گفتارهاي خود هميشه از منطق صحيح و استوار استفاده كنند تا حرف آنها از اثر بخشي فراواني برخوردار باشد.
دومين عامل موثر در ارتباطهاي هماهنگ كننده، انتخاب زمان مناسب مي باشد. توجه داشته باشيم كه انسانها هميشه از نظر حالات رواني در يك وضعيت به سر نمي برند همانگونه كه خود اين چنين هستيم. گاهي خرسند و زماني ناخرسنديم. اين حالات از ظاهر و چهره آدمي به خوبي هويداست از اينروي بايد هوشياري خاصي را همسران نسبت به حالات روحي و عاطفي شريك زندگيشان به دست آورند تا كلام آنها، واجد تاثير قوي و تعيين كننده اي شود. (1)
1- كتاب با فرزند خود چگونه رفتار كنيم نوشته محمدرضا شرفي