كسي كه همه امور را به خداوند تبارك وتعالي منتسب مي داند هرگز دچار احساسات وعواطف (تعريف وتمجيد) از سوي ديگران واقع نمي شود وحتي در قبال كارهائي كه انجام مي دهد منتظر تعريف ديگران از كارهاي خود نمي باشد چه رسد به اينكه منتظر پاداش از ديگران باشد.ايشان بايد سعي كند كه ايمان را در وجود خود تقويت نمايد اگر ايمان را تقويت نمود آنوقت دستخوش احساسات زودگذر واقع نمي گردد واز كمترين تعريف وتمجيد ديگران هرگز خرسند نمي شود بلكه آنوقتي خرسند مي گردد كه رضاي پروردگار متعال را حاصل نموده باشد.
از سوي ديگر اگر اين فرد خرسنديش از تعريف وتمجيد ديگران اين است كه به لطف خدا مشكل انساني را گشوده ولبخند رضايت بر لبان اونشانده است ، باشد وخداوند تبارك وتعالي را شكر گزار اين توفيق باشد اشكالي ندارداما در غير اين صورت انسان را به سوي صفات بدتر اخلاقي مي كشد مانند تكبر و بزرگ بيني و غيره ....
بنابراين بايد در چنين مواقعي عظمت و قدرت خدا را ديد و همه چيز را با او سپرد.