پرسشگر گرامي الف) صرف وجود اين روحيه در صورتى كه بروز عملى نداشته باشد گناه نيست؛ اما ابراز آن داراى اشكال و درجات مختلفى است. برخى از مراتب آن گناه بزرگى است و بعضى از درجات آن چه بسا شخصى را به حد كفر برساند.

ب) براى رهايى از اين حالت، بايد انسان روحيه تسليم و رضا را در خود تقويت كند و آن را به صورت ملكه راسخه نفسانى درآورد. حصول اين حالت نيز، جز از طريق جهادى جدى در دو عرصه علم و عمل نيست؛ يعنى:

اولاً؛ جهت نظرى و فكرى انسان بايد به خوبى حكمت الهى را درك كند و بداند كه از ناحيه پروردگار جز خير به او نمى‏رسد و آنچه به نظرش نامطلوب مى‏آيد، در باطن خود خيراتى نهفته دارد.

ثانيا؛ با تمرين همواره نفس خود را عادت دهد كه از هر امر مشكلى با گشاده‏رويى استقبال كند و سختى‏ها و ناملايمات را به كام خود هم‏چون عسل شيرين سازد.
براى آگاهى بيشتر به صفحات 767 - 773 كتاب معراج‏السعاده مراجعه نماييد.