امام اول : نام: على‏عليه السلام‏ پدر و مادر: ابو طالب - فاطمه بنت اسد شهرت: اميرمؤمنان‏عليه السلام‏ كنيه: ابو الحسن‏ زمان و محل تولد: سيزدهم رجب، ده سال قبل از بعثت، در درون كعبه متولد شد.
دوران خلافت: سال 36 تا 40 ه.ق ( حدود چهار سال و نه ماه) مدت امامت: 30 سال‏ زمان ومحل شهادت: صبح‏19رمضان سال‏40 هجرت، توسط ابن‏ملجم در مسجد كوفه، ضربت خورد، و شب 21 رمضان در سن 63 سالگى در كوفه به شهادت رسيد.

مرقد شريف: در نجف اشرف‏ دوران عمر: در چهار بخش: 1 - دوران كودكى ( حدود ده سال) 2 - دوران ملازمت با پيامبرصلى الله عليه وآله ( حدود23سال) 3 - دوران كناره‏گيرى از دستگاه خلافت ( حدود 25 سال) 4 - دوران خلافت ( حدود 4 سال و 9 ماه)

امام دوم: نام: حسن‏ پدر و مادر: على بن ابيطالب و فاطمه زهرا شهرت: مجتبى سبط اكبر كنيه: ابو محمّد زمان و محل تولّد: نيمه رمضان سال دوّم هجرت در مدينه‏ زمان و محل شهادت: 28 صفر سال 50 هجرى در سنّ حدود 47 سالگى به دستور معاويه، توسط جعده، در مدينه، مسموم و به شهادت رسيد مرقد: قبرستان بقيع، واقع در مدينه‏ دوران زندگى: در سه بخش: 1 - عصر پيامبرصلى الله عليه وآله (حدود 8 سال) 2 - ملازمت با پدر (حدود 37 سال) 3 - عصر امامت (ده سال.)

امام سوم : نام: حسين‏ پدر و مادر: امام على بن ابيطالب و حضرت فاطمه زهرا شهرت: سيد الشّهداء كُنيه: ابا عبداللَّه‏ زمان و محلّ تولّد: سوّم شعبان سال 3 هجرت در مدينه‏ زمان و محل شهادت: روز عاشوراى سال 61 ه.ق در كربلاء در سن 57 سالگى.

مرقد شريف: در كربلاء مقدّس.

دوران زندگى: در چهار بخش: 1 - عصر رسول خداصلى الله عليه وآله (حدود 6 سال) 2 - دوران ملازمت با پدر (حدود 30 سال) 3 - ملازمت با بردارش امام حسن (حدود ده سال) 4 - مدت امامت: ده سال‏

امام چهارم : نام: على‏ پدر و مادر: امام حسين‏عليه السلام، شهربانو (دختر يزدگرد سوّم) شهرت: سجّاد، زين العابدين‏ زمان و محل تولّد: روز پنجم شعبان سال 38 هجرى(يا 15 جمادى الاولى همان سال) در مدينه.
زمان و محل شهادت: در 12 يا 18 و يا بنابر مشهور در 25 محرم سال 95هجرى در مدينه به‏تحريك هشام‏بن عبدالملك، مسموم شده و به شهادت رسيد.

مرقد شريف: در مدينه منوّره در قبرستان بقيع‏ دوران زندگى: در دو بخش: 1 ـ  22  سال با پدر.

2 ـ 35  سال عصر امامت خود طاغوتهاى زمان: 9 نفر، از يزيد تا هشام بن عبد الملك (دهمين خليفه اموى)

امام پنجم : نام: محمّد بن على عليه السلام‏ پدر و مادر: امام سجّادعليه السلام، فاطمه (دختر امام حسن مجتبى) از اين رو، آن حضرت هم از ناحيه پدر و هم از ناحيه مادر، به بنى‏هاشم، منسوب است.
شهرت: باقر كُنيه: ابو جعفر زمان و محلّ تولّد: اوّل رجب، يا سوّم صفر سال 57 هجرى در مدينه.

زمان و محلّ شهادت: روز دوشنبه 7 ذيحجّه سال 114 ه ق در سنّ 57 سالگى، به دستور هشام بن عبد الملك، مسموم شده و در مدينه به شهادت رسيد.

مرقد شريف: در مدينه، در قبرستان بقيع.

دوران زندگى: سه بخش: 1 ـ  3  سال و 6ماه و10روز با جدّش‏امام حسين‏عليه السلام.

2 ـ 34  سال و 15 روز با پدرش امام سجّادعليه السلام.

3 ـ 19  سال و ده ماه و 12 روز مدّت امامت، در اين دوره كه بنى‏اميّه و بنى عبّاس، در جنگ بودند، امام باقرعليه السلام كمال استفاده را در جهت تربيت شاگرد، و استحكام و گسترش تشيّع و انقلاب فرهنگى نمود.

امام ششم : جعفر پدر و مادر: امام‏باقر واُمّ‏فَرْوَه دختر قاسم بن‏محمّد بن ابى‏بكر.

شهرت: صادق‏ كُنيه: ابو عبداللَّه‏ زمان و محل تولّد: 17 ربيع الاول سال‏83 ه در مدينه متولد شد.

طاغوتهاى زمان‏امامت: يزيد بن عبد الملك (نهمين خليفه اموى) تا آخرين خليفه اموى، سفّاح و منصور دوانيقى.

زمان و محل شهادت: 25 شوّال سال 148 ه.ق در سنّ 65 سالگى به دستور منصور دوانيقى، مسموم و در مدينه به شهادت رسيد.مرقد شريف: قبرستان بقيع، در مدينه.دوران زندگى: در دو بخش: 1 - دوران قبل از امامت، 31 سال ( از سال 83 تا 114) 2 - دوران امامت تا آخر عمر، 34 سال (از سال 114 تا 148) كه دوران شكوفايى اساس تشيّع بود، آن‏حضرت در اين دوران از فرصت جنگ بنى‏اميّه و بنى عباس، استفاده نموده و دانشگاه اسلامى را در سطح عميق و وسيع تشكيل داد، كه چهار هزار نفر شاگرد داشت، و اسلام ناب محمّدي  و على را از زير حجاب اسلام بنى اميّه، آشكار ساخت.

امام هفتم : نام: موسى‏ پدر و مادر: امام صادق و حميده‏ شهرت: عبد صالح، كاظم، باب الحوائج‏ كنيه: ابو الحسن، ابو ابراهيم‏ زمان و محلّ تولّد: صبح روز يكشنبه 7 صفر سال 128 هجرى قمرى در روستاى "ابواء" (واقع در بين مكّه و مدينه.)زمان و محلّ شهادت: 25 رجب سال 183 ه.ق، در زندان هارون الرشيد، در بغداد در سن 55 سالگى، به دستور هارون مسموم شده، و به شهادت رسيد.مرقد شريف: شهر كاظمين(نزديك بغداد) دوران زندگى: دو بخش: 1 - دوران قبل از امامت، از سال 128 قمرى تا 148 قمرى (20 سال.)
2 - دوران بعد از امامت، از سال 148 تا 35( 183 سال) كه در عصر طاغوتهايى به نامهاى: منصور دوانيقى، مهدى عبّاسى، هادى عبّاسى و هارون الرّشيد بود، و بيشتر دوران امامتش (23 سال و دو ماه و 17 روز) در عصر خلافت هارون (پنجمين خليفه عباسى بود)، و آن‏حضرت در اين عصر، سالها در زندانهاى متعدد به سر برد.

امام هشتم : نام: على‏ پدر و مادر: امام موسى كاظم و نجمه‏ شهرت: رضا كنيه: ابو الحسن‏ زمان و محلّ تولّد: 11 ذيقعده سال 148 ه.ق در مدينه.زمان و محلّ شهادت: آخر صفر 203 ه.ق در سنّ 55 سالگى، به‏وسيله مأمون، مسموم و در سناباد نوقان (كه امروز يكى از محلّه‏هاى مشهد است) به شهادت رسيد.

مرقد شريف: مشهد مقدّس‏ دوران زندگى: در سه بخش: 1 - قبل از امامت، 35 سال (148 تا 183 ه.ق)

 2 - بعد از امامت، 17 سال در مدينه.3 - بعد از امامت، سه سال در خراسان، كه حسّاسترين دوره زندگى سياسى آن‏حضرت، بشمار مى‏آيد.آن‏حضرت، تنها يك فرزند (امام جواد) داشت كه هنگام شهادت پدر، در سن هفت سالگى بود.

امام نهم : نام: محمّد پدر و مادر: حضرت رضا و سبيكه‏ شهرت: جواد، تقى‏ كنيه: ابو جعفر زمان و محلّ تولّد: 10 رجب يا 10 رمضان سال 195 در مدينه.زمان و محلّ شهادت: آخر ذيقعده سال 220 ه.
ق در سنّ 25 سالگى بر اثر زهرى كه به دستور معتصم عبّاسى، توسّط امّ الفضل، همسر آن‏حضرت (دختر مأمون) به او خورانده شد، در بغداد،به شهادت رسيد.مرقد شريف: شهر كاظمين، نزديك بغداد.
دوران زندگى: دوران امامت 17 سال( مصادف با حكومت دو طاغوت، مأمون و معتصم )هفتمين و هشتمين خليفه عبّاسى بود، آن‏حضرت در سنّ 7 سالگى به، امامت رسيد و در سنّ 25 سالگى شهيد شد، بنابراين، او در نوجوانى به امامت نايل شد، وجوانترين امام است، كه شهيد گرديد.

امام دهم : نام: على‏ پدر و مادر: امام جواد و سمانه‏ شهرت: هادى، نقى كنيه: ابو الحسن سوّم‏ زمان و محلّ تولّد: 15 ذيحجّه سال 213 هجرى در مدينه.زمان و محلّ شهادت: سوّم رجب سال 254 در سنّ 41 سالگى در شهر "سامراء" بر اثر زهرى كه با دسيسه "معتزّ" (سيزدهمين‏خليفه عبّاسى) توسط معتمد عبّاسى، به آن‏حضرت خوراندند، به شهادت رسيد.مرقد شريف: شهر سامره، واقع در عراق.
دوران زندگى: در سه بخش:1-هشت سال قبل‏از امامت (از سال‏212 تا220ه.ق) 2 - دوران امامت، در زمان خلفاى قبل از متوكّل 12 سال (از سال 220 تا 232 ه.ق.)3 - دوران امامت در سخت ترين شرائط، در زمان خلافت چهارده ساله ديكتاتورى متوكّل (دهمين خليفه عبّاسى) و سپس خلفاى بعدى.

امام يازدهم : نام: حسن‏ پدر و مادر: امام هادى و سليل‏ شهرت: عسكرى‏ كنيه: ابو محمّد زمان و محلّ تولّد: هشتم ربيع الثّانى يا 24ربيع‏الاول سال‏232 ه.ق در مدينه.زمان و محلّ شهادت: هشتم ربيع الاول سال 260 ه.ق به دسيسه معتمد (چهاردهمين خليفه عبّاسى) در شهر سامره، در سنّ 28 سالگى به شهادت رسيد.

مرقد شريف: سامراء، واقع در عراق.دوران زندگى: در دو بخش: 1 - قبل‏از امامت 22 سال( از 232تا254 ه.ق.)

2 - دوران امامت 6 سال( از 254 تا 260 ه.ق.)آن حضرت، همواره تحت نظر و در زندان طاغوتهاى عصر خود بود، سرانجام با زهر جفا به شهادت رسيد.ميلاد فرخنده‏ در روز هشتم ربيع الثانى - ويا 24 ربيع الاوّل 232 هجرى و در مدينةالرسول خانه شريف امام هادى‏عليه السلام به پيشواز دوّمين فرزندش از بانوئى‏دانا و پارسا كه او را حديث يا سليل مى‏خواندند، رفت.(1) تا سال 243 ه در مدينه ماند زيرا چنين به نظر مى‏رسد كه پس از اين‏سال همراه با پدر بزرگوار خويش به پايتخت خلافت عبّاسى يعنى شهرسُرّمن‏رأى منتقل شد و در آنجا با پدر خود در منطقه‏اى به نام عسكرمسكن گزيد و بر همين اساس ملقب به عسكرى شد.

علاوه بر اين لقب، آن حضرت را به القاب ديگرى نيز مى‏خواندند كه‏عبارتند از..

صامت، هادى، رفيق، زكى، نقى اين القاب خودمنعكس‏كننده خصلتهاى پسنديده‏اى هستند كه در طول زندگى آن حضرت‏براى مردم ظاهر شد.كنيه او "ابو محمّد" بود و عامه مردم آن حضرت‏وپدر و جد او را ملقب به ابن الرضا مى‏كردند.

امام دوازدهم : (م - ح - م - د)عليه السلام پدر و مادر: امام حسن عسكرى و نرجس شهرت: مهدى موعود، امام عصر، صاحب الزّمان، بقيّة اللَّه، قائم و.زمان و محلّ تولّد: روز 15 شعبان سال 255 يا 256 هجرى قمرى، در سامراءمتولّد شد، وحدود پنج‏سال تحت كفالت پدر، به طور مخفى به‏سربرد.

دوران زندگى: در چهار بخش: 1 - دوران كودكى حدود پنج سال تحت سرپرستى پدر و در پشت پرده خفاء، تا از گزند دشمنان محفوظ بماند؛ و هنگامى كه در سال 260 پدرش شهيد شد، مقام امامت به او محوّل گرديد.

2 - غيبت صغرى: از سال 260 ه.ق شروع شد و در سال 329 كه حدود 70 سال مى‏شود پايان يافت.

(اقوال ديگرى نيز گفته شده است).3 - غيبت كبرى: كه از سال 329 شروع شد، و تا وقتى‏كه خدا بخواهدوظهور كند، ادامه‏خواهديافت.4 - دوران درخشان ظهور آن‏حضرت و حكومت جهانى او.

تبارى پاك و بزرگوار امام مهدى (عج) كيست؟ پدرش امام حسن فرزند على، فرزند محمّد، فرزند موسى، فرزندجعفر، فرزند محمّد، فرزند على، فرزند حسين، فرزند على بن ابى طالب(درود خداوند بر تمامى آنان باد) بود و مادرش كنيزى ترك و از سلاله‏پاكى بود كه با اوصياى عيسى بن مريم‏عليهما السلام پيوند مى‏يافت.

نام اين كنيز،نرجس يا صيقل بود.