در اين زمينه بايد توجه داشت كه زن و مرد مي توانند در زندگي شخصي يا خانوادگي خود اسراري داشته باشند كه ممكن است بيان همه آنها به مصلحت نباشد اما برخي از زن و شوهرها به بيان آن مي پردازند و وقتي از آنها پرسيده مي شود چرا آن رابيان كرديد مي گويند مي خواستم با همسرم صادق باشم . در اين جا بايد متذكر شد كه اگر چه بايد به راستي سخن گفت و پيامبر فرمودند :النجاه في الصدق :نجات آدمي در راستگويي است اما بايد دانست كه مصلحت نيست كه هر سخن راستي گفته شود و لذا گفته اند:

جز راست نبايد گفت / هر راست نشايد گفت

برخي جواناني كه مشكلاتي در مورد خانواده خويش داشته اند به محض آن كه رفتارهاي دوستانه همسر خود را مي بينند به درددل با همسر خود مي نشينند و از برخي و با از تمام اعضاي خانواده خويش گلايه مي كنند . هر قدر شدت اين گلايه ها بيشتر باشد اين كار خطرناكتر است . اين خطر عمدتا در جايي وجود دارد كه طرف مقابل اهل سوء استفاده باشد مثلا وقتي زني لب به گلايه مي گشايد و احساس نارضايتي از خانواده خود اعلام مي دارد مردي كه اهل سوء استفاده است احساس مي كند پل هاي پشت سر او خراب است و او هر اندازه آزار ببيند امكان بازگشت به خانواده خويش را ندارد . بنابراين طرح اين گونه اسرار كه مي تواند مشكلات يا خطراتي را به همراه داشته باشد ضرورتي نداردو رد صورت مطرح نشدن آنها دروغي نيز گفته نشده است.1

  صداقت در امور طرفيني و مسائلي كه مربوط به زن و شوهر است , خوب و لازم است , اما دليلي ندارداتفاقاتي كه ارتباط به زن و شوهر ندارد و يا مسئله اي كه اگر زن و يا شوهر نداند, خيانتي محسوب نمي شود, ولي اگربداند, ممكن است باعث دعوا و بلوا شود, به يك ديگر گفته شود, مثلاً زن يا مرد در منزل پدر و مادرش متوجه سخناني عليه همسرش مي شود و حال آن كه همسر حضور ندارد. در اين جا دليلي وجود ندارد كه هر آن چه را درمنزل پدري اش اتفاق افتاده , به منزل خود منتقل كند. پس زن و شوهر بايد به مصلحت خويش آن چه را كه درپايداري زندگي مؤثر است , رعايت كنند و مسائلي كه به هر كدام از ايشان ربطي ندارد, مطرح نكنند; زيرا ضررش بيش تر از منفعتش است .

ايماني ص 70 و 71