هفتم ماه صفر سال 1354 ق اين بانوى مكرمه پس از چهل سال توجه و تفكر و تدبر در عالم هستى و پس از بيست و سه سال تلاش مداوم و پى‏گير براى آموختن علوم عقلى و نقلى ، اولين اجازه اجتهاد و روايت را از آيات عظام آيت الله آقا شيخ محمدكاظم شيرازى و آيت الله العظمى حاج شيخ عبدالكريم حائرى يزدى ، مؤسس حوزه علميه قم ، دريافت مى‏كند . " همان ، ص 60 "
اين اولين اجازه اجتهاد و روايت است كه به نام اين بانو نگاشته مى‏شود و در محافل علمى و فقهى از آن بسيار سخن به ميان مى‏آيد .
در بخشى از اجازه نامه آيت الله العظمى محمدكاظم شيرازى چنين آمده است : » دختر مرحوم حاج سيد محمدعلى امين التجار اصفهانى - طاب ثراه - كه بانويى بزرگوار ، شريف ، اصيل ، عالم و فرزانه و برگزيده زنان زمان و مايه شگفتى دورانش مى‏باشد ، از كسانى است كه مدت مديدى از عمرش و زمان درازى از زندگانى‏اش را صرف تحصيل علم نموده است ... مراتب فضل و طول يد وى در علوم معقول و منقول و نيز دست‏يابى ايشان به مرتبه‏اى از مراتب اجتهاد را دريافتم. پس بر ايشان باد عمل به احكامى كه به روش‏هاى شناخته شده بين بزرگان و دانشمندان اسلامى ، استنباط مى‏كند . و بايد خداى را بر اين نعمت گرامى و مرتبه عالى سپاس گويد . بر او باد اجتهاد و نگه‏دارى جانب احتياط .
به ايشان اجازه داده كه روايت كند از من ، تمامى آنچه را كه روايتش براى من صحيح است . به طرقى به ائمه معصومين - صلوات الله عليهم اجميعن - باشد .
درود ، رحمت و بركت خدا بر او و تمامى خواهران و برادران مؤمنم باد . نجف ، حرم مطهر اميرالمؤمنين على عليه‏السلام . هفتم صفر 1354 هجرى . محمدكاظم شيرازى . «
در ذيل اين اجازه نامه ، آيت الله العظمى آقا شيخ حاج عبدالكريم حائرى نيز چنين مرقوم فرموده‏اند :
» آنچه را آقاى محمدكاظم شيرازى نوشته‏اند ، صحيح است . اميدوارم آن بانو مرا از دعاى خير ، در جاهايى كه گمان اجابت مى‏رود ، فراموش نكند ، همان طور كه بنده ايشان را از دعاى خير فراموش نمى‏كنم . عبدالكريم حائرى . « " يادنامه ، 1371 ، ص 16 - 15 "
در همان ماه " صفر 1354 ق " ، اجازه اجتهاد روايت ديگرى از سوى آيت الله ابراهيم حسينى اصطهباناتى به دست ايشان مى‏رسد . در اين اجازه نامه ، به كثرت اطلاعات و دست‏يابى ايشان به درجه اجتهاد - كه موهبت و فضلى بزرگ از ناحيه پروردگار قلمداد گرديده - و نيز مراتب معنوى و اخلاقى اين بانو اشاره شده است .
از جمله شخصيت‏هاى ارزشمند اخلاقى و علمى اصفهان مرحوم آيت الله آقا شيخ محمدرضا نجفى بود . اين عالم دانشمند كه از نبوغ استعداد خاصى بهره‏مند بود، آثار ارزشمندى از خود به يادگار گذارده كه در نوع خود قابل توجه است . اجازه نامه ايشان به بانو امين بسيار جالب و ارزشمند است ، به گونه‏اى كه حكايت از جايگاه مرحوم نجفى و نيز موقعيت و مرتبت بانو امين دارد . در ذيل، به بخش‏هايى از اين اجازه نامه اشاره مى‏شود :
» ... اما سيده دانشمند و شريف ، گوهر گران قدر مستور ، ميوه درختى كه اصلش ثابت و شاخه‏هايش در آسمان است ، گل سرسبد باغ فرزندان زهراى اطهر عليهاالسلام ، صاحب مفاخر و مناقب بزرگ بانوى خاندان ابى‏طالب ، كه راه آباء و اجداد گرامى‏اش را پيروى كرده و مكارم اخلاق و بزگوارى‏ها را در خود جمع نموده و هم او كه در حسب و نسب بزرگوارى و شرافت را در اعلى درجاتش به خود اختصاص داده ، بانوى فرزانه ، حكيم ، عارف كامل ، صاحب فضايل ، سيده مشايخ، بانوى گران قدر واصل به رحمت الهى ، صاحب شرف عالى ، كسى كه غرفه‏هاى بهشتى از جوار جدش نور گرفته و خدا شراب‏هاى خالص بهشتى را شربت صبح و شامش قرار داده است ، كتاب ارجمندش را كه » اربعين هاشميه « ناميده بود ، به من هديه كرد ؛ اگر نام‏گذارى به بنده سپرده مى‏شد ، من آن را » فاطميه « مى‏ناميدم . اين كتاب را گنجينه‏اى از گوهرهاى گران‏بها يافتم كه از آن بهره‏هاى فراوان به دست مى‏آيد ؛ تأليفى كه به شهادت هر مؤلفى در برگيرنده انواع علوم و زنده كننده آثار و سنن و رسوم اسلامى است .
تزين معانيه الفاظه‏
و الفاظه زاينات المعانى‏
چه بسيار از گنجينه‏هاى نهفته اسرار كه آشكار نموده و مشكلات اخبار را كه تفسير كرده و چه فراوان مواردى كه دشوارى را از مسائل پيچيده برطرف نموده و چه بسا در موارد اختلافى كه راه صحيح را برگزيده است .
... چگونه است كه اين گوهر قدردان مستور مانده ؛ گوهرى كه بايد او را شناخت ، و شايسته است كه زنان عفيف و شريف به او " بانو علوى اصفهانى " ببالند و افتخار كنند ، آن گونه كه مردان بزرگ بدان گونه ستوده نشده‏اند . محمدرضا نجفى اصفهانى . « " رياحى ، 1375 ، ص 88 - 80 "
اين اجازه نامه‏ها همه حكايت از ويژگى‏هاى والاى معنوى ، اخلاقى و تربيتى اين بانو مى‏نمايند كه چطور علماى بزرگ زمان و اشهر دانشمندان عصر وى اين گونه او را ستوده‏اند .