«علوم معناشناسی از شاخه های مهم زبانشناسی است که بهره گیری از آن به گسترش معانی یک متن می انجامد.
استفاده از این علوم در متون مقدّس (کتاب و سنّت) می تواند لایه های معنایی جدیدی را به صورت حوزه های معناشناختی به جامعه ی دینی عرضه نماید.
کتاب حاضر با بهره جستن از «معناشناسی» تلاش داشته گوشه ای از گستره معنایی واژگان اخلاقی نهج البلاغه را در قالب میدان های معنا شناختی و تشکیل سیستم ها و حوزه های معنایی آشکار سازد تا خوانندگان با عمق و وسعت بهتری به افق های معنایی سخن امام المتقین (علیه السلام) بنگرند و بیش از پیش کاربردی بودن واژگان اخلاقی این کتاب سترگ را دریابند.»